της Ηρώς Κουνάδη
Οι χιονισμένες κορυφές μόλις που φαίνονται, τυλιγμένες στην χειμωνιάτικη ομίχλη, από το παράθυρο δίπλα στο τζάκι. Οι παρέες έχουν μαζευτεί στο μεγάλο σαλόνι και συζητούν για απάτητες διαδρομές και ανεξερεύνητα τοπία. Από την κουζίνα ξεχύνονται μυρωδιές. Και για να βρίσκεστε εδώ, έχετε πληρώσει το συγκλονιστικά χαμηλό ποσό των δέκα ευρώ το άτομο. Δεν είναι όνειρο χειμωνιάτικης νύχτας, είναι τα καταφύγια των ορειβατικών συλλόγων που παλιότερα τα τιμούσαν με την παρουσία τους μόνο οι ορκισμένοι λάτρεις των χιονισμένων διαδρομών, αλλά πλέον διαδίδονται από στόμα σε στόμα και φιλοξενούν ολοένα και περισσότερους newbies σαν εμάς –που συχνά φτάνουν μέχρι εδώ πάνω με το αυτοκίνητό τους, και όχι έχοντας περπατήσει ένα τετράωρο χιονισμένο μονοπάτι.
Αν είστε, λοιπόν, διατεθειμένοι να απαρνηθείτε λίγη από την πολυτέλεια των boutique ξενώνων, και να συμβιβαστείτε με την έλλειψη ιδιωτικότητας ενός κοιτώνα ή κοινόχρηστου μπάνιου, τα δεκάδες ορεινά καταφύγια σε κάθε σχεδόν βουνοπλαγιά της χώρας θα σας αποζημιώσουν με παρεΐστικη ατμόσφαιρα, ρομαντικές βραδιές πλάι στο τζάκι με θέα τον έναστρο ουρανό, αμεσότερη-δε-γίνεται επαφή με τη φύση και, βέβαια, οικονομία. Στα συν, υπολογίστε ότι πιθανότατα θα βάλουν και τους πιο τεμπέληδες εξ υμών στον πειρασμό να δοκιμάσετε κάποια από τις δραστηριότητες βουνού –πεζοπορία, σκι, παιχνίδια προσανατολισμού, τοξοβολία– που διοργανώνονται σχεδόν πάντα κάπου εκεί γύρω.